O Χάρολντ Πίντερ, ο συγγραφέας που τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2005, πούλεγε τα πράγματα με τα όνομά τους, δεν το βούλωνε δηλαδή, ο Χάρολντ Πίντερ λοιπόν, στην ιστορική ομιλία του στην απονομή του Νόμπελ είπε μεταξύ άλλων κι αυτά:
«Παρά τα τεράστια εμπόδια, εμείς οι πολίτες οφείλουμε να έχουμε ατρόμητη, ακατάβλητη πνευματική αποφασιστικότητα για να ορίσουμε την αλήθεια της ζωής μας και της κοινωνίας μας.
Εάν μια τέτοια στάση δεν ενσωματωθεί στο πολιτικό μας όραμα, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα ν αποκαταστήσουμε αυτό που σχεδόν έχουμε χάσει: την ανθρώπινη αξιοπρέπεια».
Αυτά έλεγε ο Πίντερ που έφυγε πριν λίγες μέρες. Εγώ συμφωνώ απόλυτα μαζί του. Η ζωή μούθεσε πριν λίγες μέρες απότομα και ωμά το δίλημμα και έπρεπε ν αποφασίσω.
Επί του πρακτέου λοιπόν τώρα.
Ξαναδιαβάζω το κατηγορητήριο ή το χρησμό αν θέλετε:
«…συγκρότηση δομημένης και με διαρκή δράση τρομοκρατικής ομάδας/εγκληματικής οργάνωσης…λειτουργούσε σε οργανωμένη βάση και με κατανεμημένους ρόλους, με διαρκή λειτουργία προς τα έξω …δεν σχηματίστηκε περιστασιακά, αλλά με μόνιμο και σταθερό χαρακτήρα» κλπ, κλπ.
Τι λέει το ομόφωνο ψήφισμα του Δήμου Λάρισας και των φορέων της πόλης γι αυτό το κατηγορητήριο;
“…οι συλλήψεις που έγιναν στη Λάρισα έγιναν σε καθεστώς σύγχυσης και δεν αφορούν τους υπαίτιους των καταστροφών…η απόδοση των κατηγοριών έγινε καθ υπέρβαση των διατάξεων του ποινικού δικαίου…η προσήλωση στο γράμμα του νόμου δεν επιτρέπει τη σύλληψη και τη δίωξη των συλληφθέντων ως τρομοκρατών…το κατηγορητήριο καθοδηγήθηκε απ τις αστυνομικές αρχές, ωστόσο οι εισαγγελικές και ανακριτικές αρχές είχαν υποχρέωση να ερευνήσουν αν οι κατηγορίες ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα…”.
Θα επαναλάβω την πρόκληση που απηύθυνα δημόσια στους πολίτες της Λάρισας πριν λίγες μέρες:
Υπάρχει έστω και ένας πολίτης που θα έρθει επώνυμα και δημόσια να δηλώσει ότι πιστεύει πως υπάρχει 1 στις 1000 πιθανότητες αυτό το κατηγορητήριο ν αληθεύει για τα παιδιά μας;
Από τη στιγμή που δεν εμφανίζεται κανείς και μια ολόκληρη κοινωνία δεν καταλαβαίνει το χρησμό,
Εγώ λέω: Αυτό δεν είναι νόμος. Αυτό το κατηγορητήριο δεν είναι εφαρμογή νόμου. Αυτό το σκουπίδι δεν έχει σχέση με τον νόμο. Είναι κατάχρηση εξουσίας. Παράνομο, αντισυνταγματικό. Άδικο. Παράλογο.
Σας καλώ να σκεφτείτε κι επαναλαμβάνω το παράδειγμα προηγούμενης επιστολής μου στον τύπο:
Φανταστείτε ότι είστε σε μια αίθουσα χειρουργείου. Και ότι έρχεται ένα παιδί για μια επέμβαση. Ας υποθέσουμε ότι έκανε μια ζαβολιά και τραυματίστηκε (σοβαρά αν θέλετε).
Ο χειρούργος κρατάει ένα νυστέρι, που λέγεται νόμος. Είναι εκπαιδευμένος, ξέρει να χειρίζεται τον νόμο, ξέρει τι να κάνει στη συγκεκριμένη επέμβαση.
Αυτός όμως σηκώνει απειλητικά προς το παιδί το νυστέρι και φωνάζει:
Θα σου εγχειρήσω τον εγκέφαλο, θα σου μεταμοσχεύσω την καρδιά, θα σου εγχειρήσω το πνευμόνι.
Το παιδί παγωμένο τον κοιτάζει κι αναρωτιέται (κι εσείς δεν θ αναρωτιόσασταν;):
Τι είναι τώρα αυτός: χειρούργος ή κακούργος;
Μπορεί αυτό το παιδί να πάει μετά να ξαπλώσει στο χειρουργικό κρεβάτι και να δεχθεί να το εγχειρήσει τέτοιος…χειρούργος;
Εσείς θα δεχόσασταν να εγχειριστείτε από τέτοιο…χειρούργο;
Προσπαθούν να σκοτώσουν ζωντανά τα παιδιά μας.
Τα σκοτώνουν και τα αφήνουν να ζήσουν.
Τα καταστρέφουν για ολόκληρη τη ζωή τους.
Τουλάχιστον 10 χρόνια κάθειρξη προβλέπεται στο νόμο που σκέφτηκαν κάποιοι εξυπνάκηδες να τυλίξουν γύρω απ το λαιμό των παιδιών μας.
Παράνομα. Καταχρηστικά. Παράλογα. Γιατί λέει τους είπε η αστυνομία ότι τα παιδιά πετούσαν πέτρες.
Τα σκοτώνουν ζωντανά.
Οι εγκληματίες. Οι εγκληματίες. Οι εγκληματίες.
Και κανείς δεν συγκινείται. Δεν κουνιέται μύγα.
Το ξέρει ο πρόεδρος της δημοκρατίας. Το ξέρει ο πρωθυπουργός. Το ξέρει ο πρόεδρος της βουλής. Το ξέρουν τα κόμματα. Έχει γίνει επερώτηση στη βουλή. Και δεν κουνιέται μύγα.
Δηλ σε ποιο πάτο σαπίλας πρέπει να φτάσουμε ακόμα ρε παιδιά για ν αρχίσει να αντιδρά η κοινωνία;
Λοιπόν, αν οι άνθρωποι παραμείνουν αδρανείς, θα σηκωθούν κι οι πέτρες, μόνες τους τώρα, και θ αρχίσουν να εκσφενδονίζονται.
Γιατί αυτός ο τόπος έχει βαριά ιστορία. Κάποιοι φρόντισαν να τον ποτίσουν με ποτάμια αίμα. Και υπάρχει όριο, πιστεύω, στη σαπίλα που μπορεί ν ανεχθεί. Αν θέλετε το πιστεύετε. Θα σηκωθούν κι οι πέτρες.
Αν οι άνθρωποι παραμείνουν αδρανείς σ αυτή τη σαπίλα, θα ξεσηκωθούν κι οι πέτρες μόνες τους. Δεν ξέρω πως θα γίνει αυτό. Αλλά θα γίνει. Το πιστεύω.
Εγώ τον δήμαρχο τον εκτιμώ. Και του είπα πως ήταν λεβεντιά και ήθελε κουράγιο που πήρε την απόφαση να μας συμπαρασταθεί.
Και ό,τι και να γίνει και ό,τι και να πούμε, στο τέλος εγώ θα συνεχίσω να τον εκτιμώ.
Αλλά εκεί που έχει λάθος θα τα ακούσει.
Μου συμπαραστέκονται λέει, αλλά μου απαγορεύουν να τους μιλήσω. Δεν θέλουν να μ ακούσουν. Τι σόϊ συμπαράσταση είναι αυτή; Να με τυλίξουν για να μου βουλώσουν το στόμα; Δεν τη θέλω τέτοια συμπαράσταση. Να μου λείπει.
Αν ο άλλος θέλει πράγματι να συμπαρασταθεί, πρέπει ν ακούσει και να μάθει τι ακριβώς έγινε σ αυτή την υπόθεση. Δεν τους ενδιαφέρει;
Ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου είπε ενδιαφέροντα πράγματα. Και οι δικηγόροι. Ανατριχιαστικά.
Δεν τους δημιουργήθηκαν απορίες; Δεν σκέπτονται ότι αυτός ο εφιάλτης μπορεί να πέσει και στα κεφάλια κι άλλων Λαρισαίων; Πως θα διασφαλίσουν τη μη επανάληψη;
Με το να φοβούνται μην τσλακώσουν την τσάκιση μερικών κυρίων; Που ακούν και δεν ιδρώνει το αυτί τους; Έτσι;
Ο κ Διαμάντος και ο κ Καλογιάννης προσπάθησαν να τους προβληματίσουν.
Ο κ Καλογιάννης τα είπε έξω από τα δόντια: δεν κατάλαβαν τίποτε; Αν είχαν διαφορετική γνώμη δεν έπρεπε κάτι να πουν απέναντι σε τέτοιες σοβαρότατες καταγγελίες; Παρανομία. Κατάχρηση εξουσίας ο κ Καλογιάννης. Αυθαίρετες συλλήψεις και ξυλοδαρμοί, τρομοκρατία ο κ Διαμάντος.. τίποτα δεν έχουν να πουν; Αυτά δεν τους γεννούν σκέψεις στο κεφάλι;
Μπορεί αυτή η κατάσταση ν αντιμετωπιστεί μ ένα δικονομικό κείμενο, όπως πολύ σωστά το τοποθέτησε ο κ Διαμάντος;
Όταν η σαπίλα έχει φτάσει μέχρι το μεδούλι, μπορείς να μιλάς για ασπιρίνες; Για διαβίβαση δικονομικών κειμένων;
Σας το ξαναλέω. Θα ξεσηκωθούν κι οι πέτρες, μόνες τους και θ αρχίσουν να εκσφενδονίζονται.
Έθεσα και ξαναθέτω τα ερωτήματα:
Δεν σας ενοχλεί η Δικαιοσύνη να χρησιμοποιείται για την επιβολή πολιτικών επιλογών; Εγκλημάτων σε βάρος ανήλικων παιδιών; Πως θα προστατεύσετε τους πολίτες που θ αντιμετωπίσουν αύριο παρόμοιο εφιάλτη; Είναι δυνατόν εν έτει 2008 μια κοινωνία και οι ταγοί της να πιστεύουν σε Πυθίες και να επιτρέπουν αυτές οι Πυθίες να παίζουν καθοριστικό ρόλο για την τύχη των πολιτών; 3 συντάκτες ενός κειμένου που περιέχει ασυναρτησίες, που σύσσωμη η κοινωνία δεν πιστεύει και κανείς να μη μιλάει για τη θέση αυτών των κυρίων και άνθρωποι που κατέχουν υπεύθυνες θέσεις να λένε ότι πρόκειται για εφαρμογή νόμου (εφαρμογή τρομονόμου, ευρωτρομονόμου ή όπως αλλιώς θέλετε); Όταν Δημοτικός Σύμβουλος τοποθετήθηκε με τη φράση «σαν δικηγόρος ντρέπομαι…»…
Ποιος μπορεί να παρανομήσει καταστρέφοντας μικρά παιδιά;
Κάποιος που κάνει τέτοιες ενέργειες είναι δυνατόν να μη στηρίζεται σε κάποιες πλάτες;
Ακούστηκε έντονα στην πόλη, το όνομα ανώτερου δικαστικού λειτουργού, συγκεκριμένα του κ Σανιδά, πως είχε δηλ δώσει αυτός την εντολή για τη συγκεκριμένη δίωξη, με το συγκεκριμένο κατηγορητήριο.
Αυτό κατά την άποψή μου σημαίνει καθαρά πολιτική δίωξη. Χρησιμοποιούνται δηλ και καταστρέφονται μικρά παιδιά με παράνομες ενέργειες, για πολιτικές επιδιώξεις,
Με ποια εμπιστοσύνη μπορεί κάποιος να κινηθεί δικαστικά, όταν συμβαίνουν αυτά;
Σε ποιο σημείο γελοιοποίησης πρέπει να φτάσουν οι θεσμοί για να πάρει θέση η κοινωνία;
Τα παιδιά μας μας παρακολουθούν. Τι τους λέμε; Τι μπορούμε να τους πούμε;
Υπάρχει όριο ως προς τη σαπίλα που μπορεί ν ανεχθεί μια κοινωνία;
Ακόμα κι αν αλλάξει το κατηγορητήριο:
Ποιος εμπιστεύεται τους κατήγορους, τις κατηγορίες τους και τα «στοιχεία τους» (τα στοιχεία μέσα σε εισαγωγικά, κουκουλωμένα), όταν:
1ο: Κατασκευάζουν χρησμούς και παρανομούν ασύστολα, αντί να εφαρμόζουν το νόμο.
2ο. Δεν ακολουθούνται οι νόμιμες διαδικασίες:
Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΔΣΛ σε δηλώσεις του χαρακτήρισε μη σύννομες τις διαδικασίες. Σε δηλώσεις του δε στην «Ε» είπε ότι οι συλληφθέντες είναι κάποιοι νεαροί που μπορεί να συμμετείχαν σποραδικά στις κινητοποιήσεις και σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να κατηγορηθούν με τις διατάξεις του κοινού ποινικού δικαίου και όχι με τον τρομονόμο. Και σε κάθε περίπτωση, και σε κάθε περίπτωση. Τι να πει ο άνθρωπος; Πώς να το διατυπώσει; Ότι έχουμε καραμπινάτη παρανομία; Εγώ τον καταλαβαίνω.
Τα μόνα «στοιχεία» (και πάλι σας τονίζω, στοιχεία κουκουλωμένα) είναι οι μαρτυρίες των αστυνομικών.
Υπάρχουν όμως μάρτυρες που λένε πως τα παιδιά συνελήφθησαν με συλλήψεις «απ το σωρό», όποιον πιάσουμε.
Ποιος εμπιστεύεται αυτά τα στοιχεία όταν:
Ο αστυνομικός με το οίδημα στο μάτι -που το κατηγορητήριο αναφέρει πως προκλήθηκε από πέτρα που πέταξαν οι κατηγορούμενοι διαδηλωτές και μπορούσε λέει, να προκαλέσει στον παθόντα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαρειά σωματική του βλάβη- ανήκε στο τμήμα διώξης ναρκωτικών, συμμετείχε σε ομάδα συλλήψεων και φορούσε πολιτικά, συγκεκριμένα ήταν μεταμφιεσμένος σαν διαδηλωτής. Ήταν με τους διαδηλωτές δηλαδή.
Οι συλλήψεις είναι γνωστό ότι γίνονται αιφνιδιαστικά. Πως τον γνώρισαν οι διαδηλωτές πριν τους συλλάβει και τον τραυμάτισαν στο μάτι με πέτρα;
Δέστε την αξιοπιστία των μαρτυριών τους:
Σε σύσκεψη της επιτροπής συμπαράστασης στους κατηγορούμενους, παρουσία τουλάχιστον 60 ατόμων, μεταξύ των οποίων και γνωστά πρόσωπα της λαρισαϊκής κοινωνίας, κατατέθηκε η μαρτυρία φίλου γιατρού του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου Λάρισας (Π.Π.Γ.Ν.Λ) , ο οποίος περιέθαλψε τον τραυματία και στην ερώτησή του πως έπαθε το οίδημα στο μάτι εκείνος αυθόρμητα είπε: «Άσε μωρέ, με χτύπησαν οι δικοί μου κατά λάθος».
Ερώτηση: Πετάνε πέτρες και οι αστυνομικοί; Γιατί καθηγητής δηλώνει πως είδε ασφαλίτες να πετάνε πέτρες, μεταμφιεσμένοι σε διαδηλωτές.
Ποιος θα το διερευνήσει το θέμα; Αυτοί μεταξύ τους με επικεφαλής τον αστυνομικό διευθυντή Ραφτόπουλο; Μήπως η ανακρίτρια Μαρία Παπαϊωάννου; Μήπως ο εισαγγελέας Κοσμίδης; Μα αυτοί αρνούνταν στους δικηγόρους τη δυνατότητα να καταθέσουν οι μάρτυρες υπεράσπισης. Αυτοί είναι οι συντάκτες του χρησμού.
Θα σας διαβάσω αποσπάσματα απ την ανακοίνωση της Επιτροπής Συνταγματικών δικαιωμάτων μελών του ΔΣΑ για τα γεγονότα που συγκλόνησαν τη χώρα μας, που αφορούν σχεδόν στο σύνολό τους και την υπόθεση της πόλης μας. Είναι το μόνο κείμενο νομικών που παίρνει θέση για το θέμα.
…………………..
Κατά τη διάρκεια της κοινωνικής έκρηξης που ακολούθησε, οι αστυνομικές δυνάμεις επέδειξαν άκρατη και αδικαιολόγητα βίαιη συμπεριφορά, έναντι διαδηλωτών και διερχομένων, ανυποψίαστων πολιτών. Οι συλλήψεις ήταν αθρόες και εν πολλοίς άκριτες, αντίστοιχα δε έχει ανταποκριθεί και η Δικαιοσύνη, διώκοντας ποινικά και προφυλακίζοντας κατηγορουμένους ακόμη και όταν σωρεία αυτοπτών μαρτύρων βεβαιώνουν την αθωότητά τους. Ειδικότερα:
Καθημερινά σχεδόν, η πόλη της Αθήνας έχει μετατραπεί σε θάλαμο αερίων, από τα κυανιούχα, καρκινογόνα χημικά αέρια που οι αστυνομικές δυνάμεις εκτοξεύουν κατά πολιτών, ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή μη, βίαιων επεισοδίων. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της άδικης και παράνομης συμπεριφοράς, αποτελούν οι επιθέσεις με χημικά αέρια εναντίον ανήλικων μαθητών που διαδηλώνουν ειρηνικά. Σύμφωνα με το σύνολο των διεθνών συνθηκών, τα εν λόγω χημικά αέρια, αποτελούν χημικά όπλα απαγορευμένα σε καιρό πολέμου, γεγονός που αναδεικνύει τον προφανώς παράνομο χαρακτήρα της χρήσης τους σε καιρό ειρήνης και μάλιστα κατά πολιτών και ανήλικων παιδιών.
Εκατοντάδες πολίτες έχουν μέχρι σήμερα συλληφθεί (μεταξύ αυτών και δεκάδες μαθητές), αφού πρώτα κακοποιήθηκαν από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, ενώ κατά την διενεργηθείσα προανάκριση στερήθηκαν στοιχειωδών δικαιωμάτων τους, όπως η επικοινωνία τους με συνήγορο και με τους οικείους τους, η λήψη καταθέσεων των αυτοπτών μαρτύρων υπεράσπισης κλπ.
Στην ίδια κατεύθυνση η Δικαιοσύνη, λειτουργώντας εκτός των αρχών του Συντάγματος, ως κατασταλτικός μηχανισμός, ποινικοποιεί το πολιτικό φρόνημα και την άσκηση συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, παραβιάζει την αρχή της ισότητας των πολιτών, τα δικονομικά δικαιώματα των κατηγορουμένων, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις (π.χ. στη Λάρισα) διώκει ανήλικους μαθητές ως επικίνδυνους τρομοκράτες! Ειδικότερα:
1. Δεκάδες πολίτες οδηγήθηκαν στη φυλακή, προσωρινά κρατούμενοι, με μόνο στοιχείο τις καταθέσεις των αστυνομικών που τους συνέλαβαν (συχνά δε και τους κακοποίησαν), ενώ «δεν υπήρξε χρόνος» για την κατάθεση αυτοπτών μαρτύρων υπερασπίσεως.
2. Πολλαπλές καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων που περιγράφουν αναίτιες συλλήψεις αθώων πολιτών, αντιμετωπίζονται ως αναξιόπιστες από τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, με το αντισυνταγματικό, αλλά και παράλογο επιχείρημα ότι «οι αστυνομικοί δεν έχουν λόγο να καταθέσουν ψέμματα»!
3. Η κατάθεση κατηγορουμένου περί συμμετοχής του στις διαδηλώσεις αποτελεί «ομολογία ενοχής» περί συμμετοχής του σε βίαια επεισόδια.
4. Η προφυλάκιση αποτελεί την κυρίαρχη επιλογή των δικαστικών οργάνων, έναντι των κατηγορουμένων, ανεξάρτητα από τις προϋποθέσεις που ο Νόμος θέτει για την επιβολή του μέτρου της προσωρινής κράτησης (έλλειψη μόνιμης κατοικίας, ύποπτος φυγής, συγκεκριμένος κίνδυνος για τέλεση νέων αδικημάτων).
Παρά δε, την «περί κουκουλοφόρων» φιλολογία των πολιτικών εκπροσώπων της Πολιτείας, ουδέν αυτή έχει πράξει για τη διερεύνηση, αποκάλυψη και ποινική δίωξη των ατόμων που αποτυπώνονται σε σωρεία δημοσιευμένων φωτογραφιών και video, να βρίσκονται μεταξύ αστυνομικών δυνάμεων, με καλυμμένα πρόσωπα και κραδαίνοντας λοστούς να πραγματοποιούν καταστροφές σε καταστήματα. Υπενθυμίζουμε δε στις αρμόδιες αρχές, ότι αυτού του είδους η δράση κρατικών οργάνων είναι απολύτως απαγορευμένη από τον Ποινικό Νόμο, το Σύνταγμα και τις διεθνείς συνθήκες.
Από τα προαναφερόμενα, προκύπτει με σαφήνεια, αφ’ ενός μεν η αλληλοδιαπλεκόμενη παραβατική συμπεριφορά κρατικών οργάνων και «παρακρατικών»(;) ομάδων ή μεθόδων, αφ’ ετέρου δε, η συνταυτιζόμενη με αυτήν, λειτουργία της Δικαιοσύνης, η οποία από το Σύνταγμα έχει θεσμικό καθήκον, εγγυητικό των ελευθεριών του πολίτη και όχι καθήκον ποινικής καταστολής δικαιωμάτων προς όφελος των κυβερνητικών επιλογών. Είμαστε δυστυχώς σε θέση να καταγγείλουμε σήμερα την στρατευμένη πολιτική δράση εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας, για την προώθηση αντικοινωνικών πολιτικών επιλογών.
Έχουμε από ετών καταγγείλει ότι τόσο ο αντιτρομοκρατικός νόμος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και ο εγχώριος, τους οποίους από κοινού ψήφισαν οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, ποινικοποιούν το πολιτικό φρόνημα και στοχοποιούν ως τρομοκράτες τους πολίτες που αμφισβητούν τις κυρίαρχες πολιτικές επιλογές. Η εφαρμογή τους κατά μαθητών και φοιτητών στη Λάρισα, επιβεβαιώνει τις καταγγελίες μας και λειτουργεί απειλητικά για το σύνολο της κοινωνίας.
Σήμερα, είναι οι πολίτες που τηρούν το Σύνταγμα και οι κυβερνητικές και κρατικές υπηρεσίες που το παραβιάζουν.
Μετά από αυτά ρωτάω:
Ποιος έχει εμπιστοσύνη και πιστεύει τις κατηγορίες κατά των παιδιών μας, που διατυπώνονται από τέτοιους μηχανισμούς και με τέτοιους τρόπους;
Το φρικιό της κρατικής τρομοκρατίας άπλωσε θρασύτατα το χέρι του σε ανήλικα παιδιά και τα άπλωσε με τέτοιο θράσος που δεν φρόντισε να καλυφθεί ούτε με το ελάχιστο φύλλο συκής που κάθε φορά χρησιμοποιεί, την ελάχιστη οριακή νομιμοφάνεια. Το άπλωσε παράνομα. Αντισυνταγματικά. Με επιεικώς γελοίους ισχυρισμούς, αναπόδεικτους, που ξεπερνούν και το παράλογο.
Τώρα λοιπόν που μπορεί και πρέπει ομόφωνα, αποφασιστικά, συντονισμένα και νόμιμα να κινηθούμε όλοι και να ξεριζώσουμε και να κόψουμε αυτό το γυμνό, τελείως ξετσίτσιδο χέρι του φρικιού, ακούγονται φωνές από άλλους για εφαρμογή νόμου, εφαρμογή τρομονόμου, εφαρμογή ευρωτρομονόμου, ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης, μη χρήση αστυνομικών σκύλων, διαστολή του ορισμού της τρομοκρατίας, διασταλτική ερμηνεία του νόμου περί τρομοκρατίας, ότι η πολιτεία εξαντλεί την αυστηρότητα του νόμου και…και…και, και της παναγιάς τα μάτια.
Το γυμνό χέρι του φρικιού δεν το βλέπει κανένας; Δεν το βλέπετε κύριοι;
Μπορεί να πιστέψει κανείς πως δεν το βλέπετε;
Φοβάστε να τολμήσετε να το κόψετε; Είναι γυμνό. Αδύναμο. Ξεκομμένο απ το ίδιο το στήριγμά του, την οριακή νομιμοφάνεια.
Αν δεν τολμήσετε τώρα πότε θα τολμήσετε;
Όταν θα ξυπνήσετε ένα πρωϊ και θ ακούσετε την πρωθυπουργοποίηση του σύγχρονου αρεοπαγίτη Κων/νου Κόλλια;
Τότε θα είναι αργά και για σας και για τον κατακαημένο τον κοσμάκη που σας κοιτά στα μάτια/όσοι ακόμα θα σας κοιτούν.
Έχουμε μια ευκαιρία, εδώ στη Λάρισα, να κάνουμε ένα βήμα για ν αρχίσει να ξεσαπίζει αυτή η κοινωνία. Τα παιδιά μας θα θυμούνται αυτή την ενέργεια μας και θα αισθάνονται περήφανα για μας.
Πιστεύω πως απαίτηση της κοινωνίας της Λάρισας πρέπει να είναι η πλήρης απαλλαγή των συλληφθέντων και η ανεξάρτητη διερεύνηση της υπόθεσης και η τιμωρία των υπευθύνων για τον εξευτελισμό της δικαιοσύνης και το έγκλημα που διέπραξαν σε βάρος των παιδιών και των θεσμών.
