«Στην Αθήνα δεν είχα ελεύθερο χρόνο, στον Αϊ-Στράτη δεν έχω τι να τον κάνω»

Ήταν αναμαλλιασμένη. Και δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς. Η θάλασσα είχε αρχίσει να ασπρίζει. Οι ψαράδες στο λιμάνι με είχαν προειδοποιήσει. «Φουσκώνει. Μέχρι το βράδυ θα έχει 7 Μπωφόρ. Έχει θάλασσες ο Αϊ-Στράτης». Ήταν σαν να μου έλεγαν: «Κοίταξε μην αποκλειστείς». Μια ριπή θαλασσινού νερού στο πρόσωπο ήρθε να τους επιβεβαιώσει. Σήκωσα τον γιακά από το μπουφάν και τους χαμογέλασα. Ό,τι ζεις σπάνια, σου φαίνεται ωραίο.

Τη Μαρία τη συνάντησα έξω από το μπακάλικο. Ήταν βιαστική. Στα χέρια της κρατούσε ένα μεγάλο μάτσο μικρά ζουμπούλια. «Μιλιγκάρια» τα λένε στον Αϊ-Στράτη. Θαλασσινά και βουνίσια αρώματα μαζί. Πρώτα τα μύριζες και μετά τα έβλεπες. Θα έβαζε λίγα στο μαγαζί, μέσα σε ένα ποτήρι, θα κρατούσε και λίγα για το σπίτι, για το δωμάτιο της μικρής. «Να τα πούμε γρήγορα, γιατί σε λίγο πρέπει να τη θηλάσω».

Εσείς,λοιπόν,είστε η Μαρία που εγκαταλείψατε την Αθήνα για τον Αϊ-Στράτη.

Ναι, ο Αϊ-Στράτης έχει τον τρόπο του να καλεί τον κόσμο. Το θέμα είναι ότι δεν μπορεί να τον κρατήσει για πολύ και τελικά τον χάνει.

Εδώ γεννηθήκατε; Και εδώ μεγάλωσα μέχρι τα 18 μου που έφυγα να πάω να σπουδάσω βιβλιοθηκονομία. Τα περισσότερα παιδιά πριν από μένα έφευγαν μόλις τέλειωναν το δημοτικό. Εγώ ήμουν τυχερή.

Μόλις τελείωσα το δημοτικό, έγινε το γυμνάσιο και μόλις τελείωσα το γυμνάσιο έγινε το λύκειο.

Πώς ήταν η ζωή σας στην Αθήνα; Δύσκολη. Είχα δύο δουλειές, συν τη σχολή, είχα και τον μικρό μου αδελφό κοντά. Έτσι, έψαχνα αφορμή να γυρίσω πίσω. Κάποια στιγμή μας είπαν ότι θα μπορούσε ο Άκης, ο άντρας μου, να διοριστεί καθηγητής Αγγλικών στο νησί. Τα παρατήσαμε όλα και ήρθαμε.

Διορίστηκε; Διορίστηκε φέτος, αλλά στην Κρήτη. Νόμιζα ότι ο Αϊ-Στράτης ήταν το μακρινότερο σημείο που μπορούσαν να τον στείλουν, αλλά τελικά τον έστειλαν στην άλλη άκρη, στο Ηράκλειο.

Δεν σκεφτήκατε να τον ακολουθήσετε στην Κρήτη;

Το σκέφθηκα αλλά πριν από τρεις μήνες αποκτήσαμε το πρώτο μας παιδί. Αναγκαστικά κάπου πρέπει να σταθμεύσουμε για τα επόμενα χρόνια. Αποφασίσαμε λοιπόν να μην αλλάξουμε το αρχικό μας σχέδιο. Ανοίξαμε ένα μίνι μάρκετ στον Αϊ-Στράτη, μια ταβέρνα και θα το προσπαθήσουμε όσο μπορούμε. Κάποια στιγμή θα επιστρέψει και ο άντρας μου. Τώρα κάνει το αγροτικό του στην Κρήτη, έτσι λέω.

Ήταν εδώ όταν γεννήσατε; Ναι, μαζί πήγαμε στη Λήμνο. Όταν όμως το μωρό έγινε έξι ημερών, άρχιζαν τα μαθήματα και έπρεπε να φύγει. Δεν νιώθετε ανασφάλεια που ήσαστε μόνη με ένα μωρό στον ΑϊΣτράτη;

Ίσα ίσα που νομίζω ότι είναι το ιδανικό μέρος για να μεγαλώσει ένα παιδί. Θα της κάνουμε και 1- 2 αδελφάκια να έχει συντροφιά και θα είναι μια χαρά. Η μόνη ανασφάλεια είναι ότι εδώ δεν έχουμε τους γιατρούς και τα νοσοκομεία που έχουν οι με γάλες πόλεις. Αλλά με τη βοήθεια του Θεού, θα τα βγάλουμε πέρα.

Αν συμβεί κάτι έκτακτο,τι λύσεις έχετε;

Το ιατρείο που έχουμε εδώ είναι καλό και μετά μπορούμε να πάμε στη Λήμνο. Δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί έχουμε πολύ άσχημο καιρό, αλλά υπάρχει ελικοδρόμιο και έχουμε βοήθεια και από το Λιμενικό αν χρειαστεί. Όλα τα άλλα είναι πολύ καλύτερα, τόσο που δεν το φαντάζονται οι άνθρωποι που ζουν στις πόλεις.

Συγκρίνετέ μου τη ζωή σας στην Αθήνα με τη ζωή σας εδώ.

Στην Αθήνα δεν είχα ελεύθερο χρόνο, στον Αϊ-Στράτη δεν έχω τι να τον κάνω τον ελεύθερο χρόνο.

Στην Αθήνα νομίζεις ότι μπορείς να πας θέατρο, αλλά τελικά δεν πας. Νομίζεις ότι μπορείς να βγεις, αλλά τελικά γυρνάς ψόφιος και σωριάζεσαι στην πολυθρόνα. Τουλάχιστον εδώ δεν έχεις άγχος. Δεν κοιτάς το ρολόι. Όταν έφευγα από το σπίτι στην Αθήνα έλεγα, λεφτά, κλειδιά, κινητό, κάρτα για το λεωφορείο, εδώ φεύγω απ΄ το σπίτι και δεν βάζω τίποτα στην τσέπη μου. Ακόμα και στο μπακάλικο μπορείς να αγοράσεις βερεσέ, έχεις πρόσωπο που λένε. Είναι πιο ανθρώπινα τα πράγματα, πιο ελεύθερα. Δείτε, τώρα άρχισε να βρέχει. Στην Αθήνα αυτό θα προκαλούσε πανικό. Εδώ όλοι θα σταματήσουν τις δουλειές τους και θα τις αρχίσουν ξανά όταν ανοίξει ο καιρός.

Βρέχει συχνά τον χειμώνα; Βρέχει συχνά και ρίχνει πολύ νερό. Δεν είναι κακό, εμείς το ευχαριστιόμαστε. Έχουμε την ευχέρεια του χρόνου να το δούμε σαν κάτι καλό. Δεν έχετε κανέναν δισταγμό δηλαδή ότι στερείτε κάτι από την κόρη σας; Είναι τυχερή που θα μεγαλώσει εδώ. Θα έχει απόλυτη ελευθερία, θα πάρει άλλες αρχές. Εγώ στο πανεπιστήμιο είχα πολύ περισσότερα πράγματα να πω για τη ζωή μου απ΄ ό,τι τα παιδιά της πόλης. Είστε οι μόνοι,εσείς και ο σύζυγος σας,που επιστρέψατε τα τελευταία χρόνια στον Αϊ-Στράτη;

Έχουν γυρίσει κι άλλα ζευγάρια και προσπάθησαν να βάλουν βάσεις, αλλά ο τόπος δεν μπόρεσε να τους κρατήσει. Έπειτα από κάποια χρόνια αναγκάστηκαν να φύγουν είτε για τις σπουδές των παιδιών είτε γιατί δεν είχαν δουλειές.

Όταν έφευγα από το σπίτι στην Αθήνα έλεγα, λεφτά, κλειδιά, κινητό, κάρτα για το λεωφορείο. Εδώ φεύγω απ΄ το σπίτι και δεν βάζω τίποτα στην τσέπη μου. Ακόμα και στο μπακάλικο μπορείς να αγοράσεις βερεσέ, έχεις πρόσωπο που λένε.

Από μια συνέντευξη του Σταύρου Θεοδωράκη στα ΝΕΑ που δημοσιεύθηκε στις 24/1/2009